Guilty pleasures. We hebben ze allemaal en soms vraag ik mezelf af hoe ik een fel bekritiseerde film toch leuk kan vinden. Bijvoorbeeld de door Barry Sonnenfeld actie/komedie Wild Wild West, die door de critici door het slijk werd gehaald, met awards die je liever niet wil ontvangen werd overladen en zelfs door de hoofdrolspelers werd bestempeld als een slechte film. Ik vind de komische western juist enorm vermakelijk en ik probeer in mijn review een beetje uit te leggen waarom ik dat vind.
Komisch duo
Will Smith en Kevin Kline werden gestrikt om de rollen van Captain Jim West en U.S. Marshal Artemus Gordon te spelen en ik vind ze echt hilarisch! Ondanks dat ze de award voor het slechtste filmduo in de wacht hebben gesleept, vind ik juist dat ze enorm goed bij elkaar passen. Jim is de schietgrage cowboy die pas begint met vragen te stellen als hij iedereen met kogels doorzeefd heeft, terwijl Artemus meer steunt op zijn vindingrijke gadgets waarmee hij zijn tegenstanders deskundig uitschakelt.
Waar gaat Wild Wild West over?
De heren worden door de President van de Verenigde Staten ingeschakeld om de krankzinnige en moordlustige Dr. Arliss Loveless tot een halt toe te roepen. Deze op machtbeluste tegenstander heeft de beste wetenschappers ontvoerd om in het geheim aan het ultieme wapen te werken waarmee hij de macht kan grijpen. De rol van Loveless wordt naar mijn mening meer dan uitstekend gespeeld door Kenneth Branagh. Maar nu heb ik nog steeds niet uitgelegd waarom ik Wild Wild West zo leuk vind!
Lekker overdreven
Het is eigenlijk heel simpel. De film bevat enorm veel humor en het ligt er allemaal lekker dik bovenop. Het is zo onzinnig en onsamenhangend dat het gewoon enorm leuk is om naar de luchtige film te kijken. De special effects en computeranimaties zijn van een redelijke kwaliteit, terwijl ook acteurs zoals Ted Levine als de vreemde General McGrath en Salma Hayek als de schattige entertainer Rita ook voor veel kijkplezier zorgen. Is de film zo goed te noemen als Sonnenfeld’s eerdere films, zoals The Addams Family (1991) en Men in Black (1997)? Dat zeker niet, maar voor mij een heerlijke guilty pleasure die ik zo nu en dan eens opzet.
