Het misdaaddrama Victoria is zonder twijfel een van de meest bijzondere filmprojecten die ik ooit heb gezien. Want de door Sebastian Schipper geregisseerde film is in slechts 3 pogingen gefilmd. Met als resultaat een ruim anderhalf uur durende prent die in een enkel shot is opgenomen. Alsof je zelf een onderdeel bent van het gezelschap dat na een toevallige ontmoeting in Berlijn terechtkomt in een uitzichtloze situatie. Dat maakt Victoria, die te zien is via de streamingdienst Netflix, een spannende, meeslepende en bovenal unieke film.
Waar gaat Victoria over?
Victoria is een Spaanse jonge vrouw die recentelijk naar Berlijn is verhuisd en na een avondje stappen bij toeval een groep jongens ontmoet. De losbandige heren zijn vriendelijk en al gauw nemen zij Victoria op sleeptouw om het bruisende nachtleven van de Duitse hoofdstad te verkennen. Maar het gezellige onderonsje wordt al gauw een stuk grimmiger als Victoria wordt meegezogen in de illegale nachtelijke activiteiten van de jongens die nog een schuld met een onderwereldfiguur te vereffenen hebben.
Naïef
De manier waarop Victoria valt voor de charmes van Sonne, een van de jongens die ze ontmoet, is bijzonder te noemen. Maar het roept gelijk een aantal vragen op. Is ze zo naïef of is ze gewoon eenzaam? Nog enkele momenten eerder zien we hoe ze in de plaatselijke nachtclub zichzelf probeert te vermaken, maar zonder de gewenste aandacht van mannen zien we hoe ze al snel een einde aan haar stapavondje probeert te maken. Victoria is dan ook een personage die al snel sympathie oproept en je leeft met haar mee. Ondanks dat ze wel enorme foute beslissingen neemt.
Over de schouders meekijken
De manier waarop regisseur Sebastian Schipper het verhaal in beeld brengt doet mij denken aan films zoals The Wrestler (2008). Je kijkt continu over de schouders van Victoria mee en je ziet hoe ze ongewild en door eigen schuld in een uitzichtloze situatie terechtkomt. De film is enorm boeiend. Mede te danken aan de zeer sterke acteerprestaties van Laia Costa, Frederick Lau, Franz Rogowski en Burak Yigit, maar ook aan de mooie setting en het toch wel zielige verhaal. Het is dan ook een topper die je naar mijn mening niet mag missen.
