Review Indiana Jones and the Dial of Destiny (2023)

Na ruim 40 jaar de rol van de fictieve archeoloog Indiana Jones te hebben gespeeld, hangt hoofdrolspeler Harrison Ford de lasso en zijn hoed voor eens en altijd aan de wilgen. In de nog te verschijnen avonturenfilm Indiana Jones and the Dial of Destiny speelt hij voor de laatste keer de rol van het iconische personage dat ons ruim 40 jaar lang heeft vermaakt. Krijgt het personage een waardig afscheid en is de vijfde Indiana Jones-film ook de moeite waard om de bioscoop te bezoeken?

Waar gaat Indiana Jones and the Dial of Destiny over?

Heel toepasselijk gaat Henry ‘Indiana’ Jones in Indiana Jones and the Dial of Destiny met pensioen, maar hij moet nog een keer zijn hoed en lasso tevoorschijn halen als zijn peetdochter Helena hem vraagt om op zoek te gaan naar de Antikythera. Een artefact dat door Archimedes is gemaakt en de kracht bezit om door de tijd te reizen. Niet alleen Helena jaagt op het waardevolle artefact, maar ook de voormalige Nazi-officier Jörgen Voller wil de Antikythera in zijn bezit krijgen, zodat hij alsnog de Tweede Wereldoorlog in het voordeel van de Duitsers kan beëindigen. Daar moeten Indy en Helena een stokje voor steken.

Nieuwe gezichten en oude bekenden

Ook in Indiana Jones and the Dial of Destiny gaat Indy’s strijd tegen de Nazi’s onverbiddelijk door en ook deze keer is er een machtig artefact in het spel dat zowel de archeoloog als zijn tegenstanders in hun bezit willen krijgen. Normaliter heeft de charismatische archeoloog altijd wel een mooie dame aan zijn zijde waarmee hij het avontuur tegemoet gaat, maar nu Harrison Ford de leeftijd van 81 jaar heeft bereikt, is het natuurlijk niet zo meer zo vanzelfsprekend dat de dames voor hem in de rij staan. Daarom slaat hij deze keer de handen ineen met zijn peetdochter Helena, zodat de film ook een emotionele lading krijgt. De rol van Wombat, zoals Indy haar noemt, wordt gespeeld door Phoebe Waller-Bridge. Waar ik persoonlijk toch een mindere band mee kreeg dan met de dames die Dr. Jones in de eerdere films hebben vergezeld tijdens zijn avonturen. Gelukkig keren ook oude bekende terug, zoals Indy’s trouwe kameraad Sallah en er is ook een leuke, maar kleine rol voor een van Indy’s ex-vriendinnen. En wie dat is, ga ik natuurlijk niet verklappen.

Terug naar het begin

Regisseur James Mangold mocht deze keer de regie voor zijn rekening nemen, met George Lucas en Steven Spielberg als uitvoerende producenten aan zijn zijde. Waar met regelmaat de plank werd misgeslagen in de vierde film Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull (2008), zorgt de filmmaker deze keer dat het een echte Indiana Jones-film is die zelfs het nostalgische sfeertje van ruim 40 jaar geleden bevat. De balans tussen de actie en het verhaal is dik op orde en de effecten zijn om van te smullen. In bepaalde scènes is Harrison Ford met behulp van geavanceerde technologie verjongd en dat heb je helemaal niet in de gaten. Daarentegen zijn er ook een aantal zeer zwakke momenten aanwezig waarin de CGI echt heel matig te noemen is. Maar dat mag de pret niet drukken!

Indiana Jones and the Dial of Destiny is het einde van een tijdperk

Met Indiana Jones and the Dial of Destiny wordt een tijdperk afgesloten. Harrison Ford neemt op 81-jarige leeftijd afscheid van het iconische personage en hij speelt de rol voor de laatste keer vol overtuiging. Dat is ook te zeggen van Mads Mikkelsen die op fenomenale wijze de rol van Jörgen Voller speelt. Een authentieke schurk en de directe tegenstander van Indy. In een avonturenfilm die van het begin tot het einde vermaakt, hoewel ik in alle eerlijkheid moet zeggen dat ik een speelduur van ruim 2,5 uur echt te lang vind. Het verhaal en het waardige afscheid van Indiana Jones had ook gemakkelijk in 2 uur gekund. Maar op dat kleine minpuntje na is Indiana Jones and the Dial of Destiny zeker de moeite waard.

Waardering: 3.5 uit 5.

Laat een bericht achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *