Review Hellraiser (2022)

Er zijn al vaker dappere pogingen gedaan om een horrorklassieker in een nieuw jasje te steken. Denk dan bijvoorbeeld aan de remakes van A Nightmare on Elm Street (1984), Friday the 13th (1980) en Child’s Play (1988). Ondanks dat een aantal films vermakelijk zijn, komen ze niet in de buurt van het origineel. Ook de iconische horrorklassieker Hellraiser moest eraan geloven, maar lukt het regisseur David Bruckner dan wel om het origineel van Clive Barker te evenaren?

Waar gaat Hellraiser over?

Riley is een opstandige jongedame die aan drugs verslaafd is en in het appartement van haar broer woont. Na een succesvolle kraak met haar vriendje Trevor komt ze in het bezit van een eigenaardige puzzel. Al snel krijgt ze bezoek van afschuwelijke figuren die uit de hel zijn ontsnapt en de mensen in haar omgeving verdwijnen plotseling op mysterieuze wijze. Riley is vastberaden om uit te zoeken waar de eigenaardige puzzel vandaan komt, maar soms is het beter om bepaalde deuren gesloten te houden.

Make-over voor de Cenobites

Hellraiser is geen remake, maar een reboot. Dat betekent dat er ruimte is voor enorm veel vernieuwing. De iconische Cenobites uit de eerder verschenen films keren niet meer terug. De nieuwe personages, die uit een andere dimensie afkomstig zijn, zien er goed uit. Te danken aan de toffe en overtuigende make-up-effecten en special effects. Die zijn sowieso meer aanwezig dan in het origineel. 

Bloederige beelden en smerige praktijken worden dan ook niet geschuwd, terwijl de angstaanjagende demonen uit de hel veel meer te zien zijn dan in de eerste film. Toch is het ook de truc om Hellraiser niet te vergelijken met het origineel, want het is een compleet andere film. 

Ergens is het fijn om te zien dat er deze keer voor een frisse aanpak wordt gekozen, wat ook wel goed heeft uitgepakt voor een film, zoals Child’s Play (1988). Maar het is tegelijkertijd ook jammer dat deze nieuwe versie niet onder je huid kruipt. Iets wat Hellraiser uit 1987 wel deed. Dat maakt de film minder spannend en angstaanjagend.

Vermakelijk

Toch is Hellraiser wel een vermakelijke film en zeker als je liefhebber bent van bloed en gore. Het verhaal heeft weinig om het lijf en ik ben ook niet heel erg te spreken over hoe Odessa A’zion de rol van Riley speelt. Het komt soms een beetje te geforceerd over wat ze zegt en doet en dat is jammer. Vooral in de momenten waarop er niet iets te veel tekst en uitleg wordt gegeven over wat er allemaal gaande is, ben je weer blij dat er in het volgende fragment weer iets te beleven is. 

Foutloos is Hellraiser dus niet, maar het is wel een goede poging om een klassieker in een nieuw jasje te steken. Verwacht er gewoon niet te veel van, want dan kun je er nog een hoop plezier aan beleven.

Waardering: 3 uit 5.

Laat een bericht achter

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *