Hellboy (2004) recensie

Een rood duivelachtig wezen met een staart en horens. Dat klinkt niet echt als een gezellig figuur natuurlijk, maar in realiteit is Hellboy een zachtaardige en oersterke anti-held die zijn speciale krachten gebruikt om de mensheid te beschermen tegen kwaadaardige demonen. In 2004 kreeg regisseur Guillermo Del Toro het voor elkaar om een budget los te peuteren om een film te maken over het door Mike Mignola verzonnen stripfiguur dat eerder een hoofdrol speelde in de comics van uitgever Dark Horse Comics.

Ron Pearlman mocht in de huid kruipen dan dit indrukwekkende personage dat opvliegerig is, zijn horens afvijlt en weigert te accepteren dat hij slecht is, omdat hij een demon is. In Hellboy is er een korte introductie over hoe hij op de Aarde is beland en waarom hij onderdeel is van een speciale eenheid van de FBI die als primaire taak heeft om ongewenste bezoekers uit andere dimensies tegen te houden. Maar Hellboy staat er niet in zijn eentje voor.

Hij krijgt hulp van Abe Sapien. Een uiterst intelligent wezen dat het beste omschreven kan worden als een vissenman. Hij leeft dan ook in het water, maar met behulp van een speciaal pak heeft hij de mogelijkheid om Hellboy te vergezellen tijdens de jacht op demonische wezens. De rol van Abe wordt prima ingevuld door Doug Jones die evenals zijn medespeler uren lang in de make-up zat om te transformeren in dit bijzondere personage. Het team wordt gecompleteerd door Liz (Selma Blair), een dame die op het eerste oog normaal is, maar bij een heftige emotie alles in vuur en vlam zet.

In Hellboy krijgt het trio te maken met een geduchte tegenstander, want de occultist Rasputin (Karel Roden) heeft de gevaarlijke demon Sammael bevrijd en de mensheid loopt sindsdien gevaar. Onder leiding van divisieleider Trevor Bruttenholm (John Hurt) en FBI-agent Myers (Rupert Evans) krijgen Hellboy, Abe en Liz de taak om deze afzichtelijke wezen tot een halt toe te roepen. En dat gaat gepaard met een flinke dosis actie en humor. Hellboy is dan ook een film die je niet al te serieus moet nemen.

Guillermo Del Toro levert een zeer vermakelijke film af waarin vreemde wezens en duistere settings een hoofdrol opeisen. Toch voelt de film niet duister aan, omdat het onderlinge gekibbel van de teamleden en Hellboy’s foute oneliners voor enorm veel humor zorgen. Echter is de film niet foutloos, want de CGI-animaties zijn zeer matig. En ik vind dat wel jammer ondanks dat de make-up effecten dan wel weer geweldig zijn. Enfin, ik moet ook niet op alle slakken zout leggen. Onderaan de streep is Hellboy een comicverfilming die meer dan de moeite waard is om te kijken.